Organizacja

P. R. SARKAR

Od wczesnego dzieciństwa w Biharze w Indiach, gdzie się urodził w 1921 r., P. R. Sarkar przyciągał wszystkich swoją głęboką miłością i prowadził ścieżką samorealizacji.

Dostosowując starożytną naukę Jogi Tantry tak, by zaspokajała potrzeby naszej ery, rozwinął naukową i racjonalną filozofię oraz system praktycznych dyscyplin mających na celu fizyczny, umysłowy i duchowy rozwój. Uznając w Nim duchowego Mistrza, Jego zwolennicy nazwali Go “Shrii Shrii Anandamurti” (“Ten, który przyciąga innych jako wcielenie błogości”) lub po prostu “Baba” (ojciec).

Ci, którzy podążyli za Jego naukami, spostrzegli, że ich życie się odmienia, gdyż przezwyciężali swe słabości i negatywne tendencje umysłu i doświadczali stanów głębokiego spokoju i błogości. Zainspirowani jego bezinteresownością, poświęcali własną energię i życie służbie społeczeństwu i pomocy uciskanym.

W 1955 r., wciąż wiodąc normalne rodzinne życie jako urzędnik kolei, P. R. Sarkar założył organizację Ananda Marga (” Ścieżka Błogości”) i rozpoczął szkolenie misjonarzy, którzy mieli ponieść jego naukę “samorealizacji i służenia ludzkości” na całe Indie i później na cały świat. Odzwierciedlając wszechstronność Jego uniwersalnej wizji, Ananda Marga stała się organizacją zajmującą się polepszaniem życia ludzi poprzez edukację, pomoc biednym, sztukę, ekologię, intelektualne odrodzenie, emancypację kobiet i humanistyczną gospodarkę.

Na gruncie ekologii i ekologicznej świadomości , Sarkar przedstawił filozofię Neohumanizmu , poszerzając zagadnienie humanizmu tak, by zawierało w sobie miłość do zwierząt, roślin i materii nieożywionej. Rozpoczął globalny program wymiany roślin, mający za zadanie ratowanie tysięcy gatunków roślin na całym świecie. Równolegle w różnych miejscach tworzył schroniska dla zwierząt.

W dziedzinie filologii i językoznawstwa P. R. Sarkar napisał podręczniki języków bengalskiego i sanskrytu, do których zrozumienia potrzeba lat intensywnych badań. Te podręczniki śledzą rozwój słów, fraz i kulturowych tradycji, które obejmują delikatną materię współczesnych języków Indii jak również wprowadzają istotne spojrzenie na rodzinę indo – europejskich i innych języków świata.

W 1986 r. Sarkar wprowadził również teorię Mikrowitów , która zainteresowała naukowców na całym świecie. W cyklu swoich wykładów Sarkar wskazał, iż podstawowym budulcem życia są mikrowity – emanacja Czystej Świadomości. Teoria mikrowitów pokazuje związek pomiędzy światami percepcji i idei oraz daje do zrozumienia, że dziedziny fizyki, biologii i matematyki połączą się w jedną naukę zrozumienia prawdziwej natury wszechświata.

W dziedzinie muzyki, literatury i sztuki Sarkar zachęcał artystów, by tworzyli sztukę dla innych, dla ich szczęścia, a nie tylko “Sztukę dla sztuki”. Zostawił również potrzebne do dokonania tego wskazówki. Sarkar pisał nie tylko długie filozoficzne traktaty, wzbogacił nas także o historie dla dzieci, komedie i dramaty. Jego największym dziełem jest zbiór 5018 pieśni znanych jako Prabhat Samgiit (Pieśni Nowej Jutrzenki), które pisał od 1982 r. do swego odejścia w październiku 1990r. Wyrażają one uniwersalizm ludzkiego serca. Większość pieśni została napisana w ojczystej mowie Sarkara – bengali. Uczeni bengalscy wysoko oceniają ich poetycką i symboliczną ekspresję.

Dla dobrobytu całego społeczeństwa utworzył teorię PROUT (Progressive Utilization Theory ), która charakteryzuje się maksymalnym wykorzystaniem i racjonalną dystrybucją wszystkich zasobów i możliwości świata – zarówno fizycznych, umysłowych jak i duchowych – oraz wzywa do utworzenia nowego, humanistycznego społeczeństwa porządku, harmonii i sprawiedliwości. Jego bezkompromisowo moralna postawa przeciw korupcji i eksploatacji oraz żądania społecznej sprawiedliwości stały w opozycji do interesów władz – Komunistycznej Partii Indii – i skutkiem tego rozpoczęły się prześladowania Ananda Margi, a samego Sarkara w 1971r. pod fałszywymi zarzutami aresztowano. Podczas siedmioletniego pobytu w więzieniu przeżył próbę otrucia przez urzędników więzienia i na znak protestu pościł przez pięć i pół roku spożywając tylko płyny. Ostatecznie Sąd Najwyższy cofnął wszystkie zarzuty i Sarkar został uniewinniony w 1978r. Od tego momentu aż do odejścia w 1990r. kierował gwałtowną ekspansją Ananda Margi na całym świecie.

Co najistotniejsze, nauczył on swoich uczniów, że czas poddał próbie naukę Tantry i Jogi i dostosował te praktyki do potrzeb współczesnych ludzi. Te duchowe praktyki oraz obszerna i głęboko duchowa filozofia dostarczają inspiracji i napędowej energii dla Ananda Margi.